Здраво млади гејови и педери

Вокалистот на Chk Chk Chk, Ник Офер у гаќици за физичко на „Здраво млади“ во МКЦ.

Не, јас не сум хомофоб. Како би можел да ги мразам Елтон Џон, Фреди Меркјури, Бој Џорџ, Џими Самервил, Марк Алмонд, Клаус Номи, Џорџ Мајкл, Лимал, Мајкл Стајп (REM), Енди Бел (Erasure), Пит Шели (Buzzcocks), Роб Халфорд (Judas Priest), Роди Ботум (Faith No More) и да не ги редам сеа сите оние значајни геј артисти. Дури и за Чајковски се говори дека бил геј, што е сосема ОК. Да го спомнеме и Брајан Епштајн. Без неговите менаџерски способности, можеби светот ќе беше ускратен за легендите наречени Битлси! Џин Октобер од групата Chelsea пак, има заслуги за развојот на панк сцената, затоа што го убедил газдата на лондонскиот геј клуб The Roxy да го конвертира местото во панкерско. The rest is history. Хомосексуални или бисексуални искуства имале и Дејвид Боуви, Мик Џегер, Иги Поп, Били Џо Армстронг (Green Day), можда и Мориси (The Smiths) и многу многу други. Или како што Која од Дисциплина кичме вчера пееше на фестивалот „Здраво млади“ во МКЦ: Престани да мрзиш, до себе ако држиш.

Меѓутоа, го знаете оној вицот: Доаѓа син кај татко и вика тато, тато, јас сум геј. Татково на тоа реплицира: Сине, вели, дали ти носиш јаки дизајнерски облеки? Не. Дали одиш по јаки кафичи, клубови и ресторани? Не. Дали одмараш по монденски дестинации? Не. Дали имаш афинитети за уметност, опера, балет, дизајн? Не. Епа, сине, вели, ти не си геј, ти си само едно обично ПЕДЕРИШТЕ. Сега добро, вицов го има во најразлични варијации, но суштината е таа: Има разлика помеѓу тоа што е геј, а што е педер. У вторава категорија го вбројувам Ник Офер, вокалистот на групата Chk Chk Chk, чиј настап имав несреќа да го проследам на „Здраво млади“. Жалам за секој јебан денар кој го потрошив таа вечер. 600 денари или со зборови шестотини јебани денари. Или 10 евра. Или 20 дојч марки. Кое говно од бенд, боже мили. Man, they suck! They suck major balls! They suck giant donkey balls! Јас сум просто фрапиран. Што и да каже човек ќе биде џабе. Беспомошен сум.

Иначе, името на бендот уствари не се изговара „Ч’к ч’к ч’к“ како што мислите, туку тоа е онаков звук као тропотање на коњски копита „клок клок клок“ (со јазик по непце). Као што зборат Бушманите у пустиња Калахари у Боцвана (види филм: „Богови су пали на теме“). Графички тоа се пишува како „ !!! “. Мислам, што да каже човек. Баш се копита. Да се опише нивната „музика“ е практично невозможно. Јебеш пјесму која ни на шта не личи – што вика Брега. Песни без рефрен, без прва строфа, без втора строфа, као дете без раце, нозе, глава, веѓи, без ништо. Вака идеше тана- нана- нана, динг-динг, циу-циу, жа – жа – жа („пеење“). Кој ќе ми отпее една песна од Chk Chk Chk го носам на боза и индијанки. Стилски, групата се категоризира во некаков, цитирам, “dance punk”. Се разбира, од панк немаше ни „п“, пошто панк е нешто сосема друго (види: The Exploited, кои патем имаа еден член – геј). Да спомнам и дека саксофонистот на групата Chk Chk Chk, Yolo Biafra, му го здиплил псевдонимот на славниот панк гуру Jello Biafra од Dead Kennedy’s. Ни прописен надимак не можат да смислат, не па музика. Башка, тоа воопшто не е музика за млади. Музика за млади е рецимо не знам, панк, метал, емо, рап, нешо така. Како може млад човек да се најде себеси во оваа страње музика? Што таа говори за неговиот живот?!

Burn down the disco
Hang the blessed DJ
Because the music that they constantly play
IT SAYS NOTHING TO ME ABOUT MY LIFE
Hang the blessed DJ
Hang the DJ, hang the DJ, hang the DJ!

The Smiths – Panic

Ај што кај Chk Chk Chk немаше панк – немаше (лажно рекламирање подлежи на кривичен прогон), но затоа барем имаше денс. Ник Офер излезе на даските кои живот значат некаде околу 12 и пол и почна да игра како… well, педер, у едни гаќици за физичко јаса, топер или пума („Педерско Удружење Младих Аматера“), а насобраната хипстерска толпа со брадишта к’о Дража Михајловић егзалтирано го поздрави. Здраво млади! – им се обрати тој. Здраво, здраво, здраво! – возвратија тие. Епа еве го мојот КУР и го извади и почна да го пафта таков бахат har-har-har (evil laughter). Ооо његова муда су била тако велика, ооо велика су била његова муда. Ооо његова кита је била тако велика, ооо велика је била његова кита.

Дооојде време да го земаам

И како што Фреди Меркјури у Будимпешта им отпеа унгарска народна песна, така и Ник Офер не’ почести со една наша, „Си заљубив едно моме“. Ја пееше ко Борис Трајанов со тоа гласон „дуии дуиии“ со посебно нагласување на рефренот „Дооојде времеее ДА ГО ЗЕЕЕЕМАААМ“. Сака да каже, му дошло време да го земе. Цел или до пола, не знам тоа. После го пееше и нивниот најголем хит “Bend Over Beethoven” (Нагузи се Бетовен). Среќа што славниот композитор бил глув.

Него враг однео шалу. Порано имавме обичај со еден мој пријател (кој за жал оболе душевно, све црни судбини имавме јеби га), да љокаме по дома и жестоко да дискутираме околу некои филозофски теми. Жестоко е преблаг збор. Тука беше дерњава у ниедно време, летаа флаши, чаши, радиокасетофони, мартинси, закани по живот и здравје и сл. Една комшика (позната актерка) ми кажа у лифт еднаш дека мислела ќе се испоубиеме. Елем (LM цигарете), еднаш со него дискутиравме на тема која субкултура има најглупи следбеници (мислам, пијана работа ништо озбилно). И мислиме, мислиме, мислиме и ја ете така треснав безвезе викам металци. Он вика, не, туку скинхеди. Вчера сфатив дека титулата сепак ќе ја соберат хипстерите. Им врачувам една кофа полна со свежи козји брбушки. Пошто Ник Офер да им ја понудеше вчера, ќе ја изедеа и уше фала ќе му кажеа.

Можда и ја сум гаден, ама луѓе не плаќаат карта да ме гледаат

Како што отидов да фотографирам во први редови, Ник Офер за момент се спушти од бината и некои рипнаа да го пипаат за газ, на што реагираше обезбедувањето. Тоа ми даде идеја набрзинка да рипнам и да му ги спуштам гаќиците. Бар ќе видевме кур со јајца, ќе беше забавно. Вака ништо. Ташак. Бар му покажав курац, типот примети. После го сретнав Владо овој од амбасада, купуеше хот дог (топло куче). Вика од толкаво куче мене курот ми го дадоа (се зезам Владо). Слушаме тоа музиката, вика па шта је бре ово мајкомустара, ја, ти и Крис да напраиме бенд ќе бидеме бољи од ова. Тоа ми падна смешно, ја замислив таа сцена ја, Владо и Крис на бина (а патем иам свирено у МКЦ, но не у таков состав).

Која Дисциплина: „Престани да мрзиш до себе ако држиш“. Риспект.

Стејџови, иначе, имаше два. На првиот го фатив Која Дисциплина (за мадиња, се зезам). Тоа јес да е веќе одамна апсолвирано штиво, но сепак ги испочитував во име на старите времиња и филмот „Дечко који обећава“. Мени је доста свеега, ја нећу најбољу девојку, ја хоћу да се враатим теееби, јер ти си мој, ја сам твој, јер ти си мој, ја сам твој. Баш геј ствар. Луѓе пцујат у публика педери мајке им га набијем. Успут, поред тоа што го видов Која, го видов и Коља. Соросоид, дошол да шпијунира дали педеризмот се шири според планот. Се зезам. На вториот стејџ ми беше чак поинтересно. Имаше натпревар во хип-хоп, r’n'b танцување. Девојка му на Никола Наумо победи. ОК играше, еротски (да не се љути сеа Никола). Добро е, бар цури видовме, иначе све педерана. Ми дое еден таков нешо ми збореше, го одјебав, идам да се поздравам со Зоки Царот викам шо е ова све педерана, вика па такво време дојде, ш’о да прајме. И Евровизија ја посраа више, црева ми се превртија. Значи, да заклучиме. Не е проблем ако артистот е геј, НО треба, брате, да го бива. Треба ЧЕСНА емоција (не е битно дали ќе биде љубов, гнев, хумор, очај или сл.). И треба да има некаква мелодија, некаков рефрен, некаков лајтмотив. И треба работа, работа и пак, работа. Учиться, учиться и еще раз учиться! Нема да ме залажеш со педерски финти. You don’t fool me – пееше Фреди. Самиот факт што некој игра како педер не го прави добар музичар. Затоа, да одмориме сега со една квалитетна селекција на геј артисти од најразлични жанрови. А Ник Офер ми дужи 600 bucks. Здраво млади! Ма здраво!